Menny aan het woord:
Al 3 jaar zijn we er achter de schermen mee bezig en eindelijk mag ik dit nieuws met jullie delen. Een project wat me zó enorm na het hart ligt, wat een echte aanvulling is op hetgeen we al doen: Standby thuiszorg opent een zorgvilla op Fort Isabella in Vught. Speciaal bedoeld voor ouderen met dementie. Dit is voor mij het project waarin alles samenkomt.
Het is zo leuk dat ik dit nu mag vertellen. De zorgvilla krijgt de naam ‘Ome Jan’ (vernoemd naar mijn eigen peetoom) en is het eerste zorgvilla in een reeks zorghuizen die wij willen realiseren. Samen vormen ze straks ‘De Familie’. Onze missie is om ouderen met dementie zolang mogelijk thuis te laten wonen. Regie in eigen handen houden staat daarbij hoog in het vaandel. Maar vaak komt er een punt dat dit niet meer gaat. Dan komt ‘Ome Jan’ in beeld. Een plek waar je tot een nieuwe familie behoort.
‘Ome Jan’ krijgt 21 eenpersoons appartementen en 5 tweepersoons appartementen. Die zijn speciaal bedoeld voor echtparen met dementie. Dit komt regelmatig voor en het is niet leuk als deze ouderen niet bij elkaar kunnen blijven, maar allebei een eigen kamer krijgen. Met de tweepersoons appartementen bieden wij hier een oplossing voor.
‘Ome Jan’ komt op het terrein van Fort Isabella in Vught en dit is echt de ideale plek. Er is veel groen en er zijn allerlei voorzieningen op het terrein om uitjes te maken. Het is een woonzorgcombinatie die het mogelijk maakt om een eigen leven te leiden in een veilige omgeving. Wij zijn te gast bij de ouderen en passen ons aan aan hun wensen en behoeften. Zij niet aan ons. Wij willen dat er de ja-cultuur heerst. Als een bewoner om 15.00 uur een borreltje wil, dan kan dat. Als iemand niet om 13.00 uur een boterham wil, maar een uurtje later, dan moet dat ook kunnen. Er komt een logeerkamer, kinderen kunnen mee eten en er komt een mooie, levendige tuin met veel prikkels.
Het verhaal achter de naam
Ik vind het nog wel heel leuk om te vertellen hoe de naam ‘Ome Jan’ tot stand is gekomen. Zoals ik al aangaf was Ome Jan mijn peetoom. Hij was een ondernemer, een middenstander, zoals dat vroeger heette. Hij had een banketbakkerij in Delft en maakte de lekkerste dingen. Geen brood, maar luxe gebakjes en koekjes. Hij trouwde met tante Gon, die afkomstig was uit een slagersfamilie. Voor haar was de banketbakkerij een hele omschakeling: van woensdag gehaktdag, naar fijne, breekbare koekjes netjes inpakken. Ze wende hier snel aan en samen met ome Jan heeft ze met veel plezier de banketbakkerij bestierd. Echte Bourgondiërs waren het samen. Totdat tante Gon ziek werd. Er kwam 24-uurszorg in huis en ome Jan zorgde voor de gezelligheid: grote familie, veel bezoek en hij kookte voor iedereen. Ook de zorgverleners sloten gezellig aan. Tante Gon genoot hiervan. Na het overlijden van tante Gon stond ome Jan er alleen voor. Dit ging een tijdje goed, maar na verloop van tijd werd hij wat vergeetachtig. Er werd gestart met blokzorg (korte zorgmomenten) om structuur aan te brengen in zijn dag. Maar 24-uurszorg bleek onvermijdelijk: het dwaalgedrag kwam, argwaan kwam. We zijn toen op zoek gegaan naar een plek waar hij kleinschalig kon wonen, waar de ja-cultuur heerst en waar hij de regie in eigen handen kon houden. Kortom, een plek waar hij zichzelf kon blijven. En zo’n plek, die ik toen voor ogen had, wilde ik creëren. Zo is zorgvilla Ome Jan tot stand gekomen.
Oja en wat het lekkerste uit de bakkerij van Ome Jan was? De tulband, lange Delfjes en natuurlijk de Roodenrijs kaastabletten zal ik nooit vergeten!
